Dinsdag 2 juni de school gaat weer open
De dag! Als ik om half negen de school inloop kom ik onderweg naar m’n lokaal collega’s tegen die net als ik in opperbeste stemming verkeren. De eerste leerling zit al in het lokaal, een kwartier te vroeg. School is gemist vertelt hij tijdens een kort praatje. Ik voeg me bij de collega’s die in de hal leerlingen ontvangen. Leerlingen druppelen via de nieuwe route binnen, de les kan starten.

Negen uur, alle tien leerlingen van m’n ochtendgroep zijn er. Ja, echt! We zijn blij elkaar weer in het echt te zien, ook al moeten we allemaal nog steeds afstand houden van elkaar, we zijn weer een groep. Er zit een Eritrees meisje in de groep die soms last heeft van ‘bezetenheid’, ze is voor de tweede keer naar de klas gekomen sinds ze bij ons op school is. De eerste keer, begin maart, ging het vlak bij de deur van het lokaal mis met haar en moest ze door COA worden opgehaald omdat ze een aanval had. Nu komt ze onverwacht binnen met alleen haar huisgenoten, maar niet met de begeleider zoals afgesproken is. Ze mag evengoed gaan zitten, want welkom is ze absoluut. Na tien minuten meedoen met het hernieuwd kennismaken en praten over de periode van thuis leren gaat het helaas mis en valt ze schokkend naast haar stoel op de grond, een aanval. Leerlingen (huisgenoten) doen wat nodig is om haar rustiger te krijgen en ik bel COA dat ze haar op kunnen halen. Alles verloopt zoals afgesproken in het protocol dat is opgesteld op basis van het document “Hoe te handelen bij bezetenheid en andere traditionele ziekten bij Eritrese AMV’s” (Nidos).

Nidos handleiding

De COA-begeleiders reageren verrast dat ze naar school is gegaan en komen haar ophalen, daarbij nemen ze ook het kamergenootje mee uit onze klas als vertrouwd gezelschap. Een half uur na de val van het meisje kunnen we weer door met het gesprek waarbij we hernieuwd kennismaken met elkaar. De overige leerlingen hebben ondertussen rustig een boekje zitten lezen. Ik prijs hun gedrag in deze lastige situatie. We praten er kort over want er zijn wel leerlingen die hun emoties even kwijt willen en dan kunnen we zo’n 45 minuten later dan gepland toch alsnog starten met de eerste les. We gaan spreken met testmateriaal voor Alfa Spreektaal bij Leerlijn Alfaberisering ISK van ITTA, waarbij ook luisteren, lezen en schrijven aan bod komen en daarna gaan we rekenen.

De rest van de ochtend verloopt rustig. ’s Middags ben ik vrij, maar ik blijf even om de leerlingen welkom te heten. Daarna laat ik de leerlingen in vertrouwen achter bij mijn duo-collega. De volgende dag start ik ook weer met lessen aan de middaggroep. De rest van de week verloopt op school zoals gepland. De tijd vliegt voorbij. Ik toets leerlingen, sommigen zijn vooruit gegaan en anderen scoren hetzelfde als in de vorige toetsperiode. We praten erover in coachingsgesprekken wat zij kunnen doen om zelfstandig te blijven ontwikkelen. Antwoorden als lezen, praten met de buren, vragen stellen passeren. Het maakt me trots dat ze het gesprek bijna zelfstandig met elkaar weten te voeren.

De tijd vliegt!
De eerste twee weken zijn zo om. Leerlingen zijn enthousiast over het materiaal, waarbij met een kleine aanvulling ook rekenen geïntegreerd wordt aangeboden en leerlingen ook moeten oefenen met spreken buiten de klas. Dit smaakt naar meer! De middaggroep maakt toetsen voor lezen en luisteren. Gelukkig valt het mee met de schade en laten de meeste leerlingen ondanks de schoolsluiting een (lichte) stijging in het niveau zien.

Dinsdag 16 juni
Onverwachts hoorde ik afgelopen donderdag dat ik vandaag geopereerd kan worden. Ik sta al enige tijd op de wachtlijst voor een operatie aan CTS in mijn hand. Hierdoor kan ik een aantal dagen niet voor de klas staan. Voor de leerlingen een domper, want zij moeten weer (een paar dagen) thuis werken. Gelukkig weten ze inmiddels hoe het moet. Op afstand worden ze geholpen door de onderwijsassistent en als het fysiek mogelijk is door mij. In de laatste lesweek zien we elkaar weer, halve dagen, om beurten ’s ochtends en ’s middags zodat de aandacht verdeeld is.

Vrijdag 26 juni
Het leerlingenaantal in de klas krimpt, verhuizingen zijn we gewend zo vlak voor vakanties. Hierdoor wordt een gezamenlijke afsluiting mogelijk waarbij alle leerlingen zich aan de richtlijnen kunnen houden. Doordat er ook nieuwe leerlingen bij zijn gekomen zien sommigen elkaar voor het eerst. Twee leerlingen ontdekken dat ze beiden vlakbij elkaar woonden in het land van herkomst maar elkaar niet kenden, tot vandaag. De wereld is klein! Telefoonnummers worden snel uitgewisseld om contact te kunnen houden. De ene leerling blijft bij ons op school en de ander vertrekt naar het MBO. We sluiten af met een afsluitend groepsgesprek. Het was een bijzonder jaar zo. Gelukkig hebben we deze week gehoord dat we na de vakantie weer met alle leerlingen in één lokaal mogen en dat zij dan weer mogen samenwerken in de klas. We kijken er allemaal naar uit en hopen ondertussen dat alles zo voorspoedig mag zijn als voorspeld. Hopelijk wordt het de komende weken mooi weer en kunnen de leerlingen hier lekker genieten van het strand en de zee. We hebben ze nog snel gewaarschuwd voor de gevaren van (zwem)water met een ludieke video van de Eritrese Yasir. Na deze laatste activiteit geven we de leerlingen nog een link mee naar de ISK vakantiesite en sturen we de leerlingen en onszelf een welverdiende zomervakantie in!

Geniet van de vakantie, tot volgend schooljaar!

Deze blog werd geschreven voor LOWAN vo.